Cultuur shock

Deze twee weken mochten we doorbrengen in de pastorie van Vryburg, bij de warme Anneberthe, Gerben, Mats en hun hond Luther. We werden ontvangen met een heerlijke braai en we voelden ons al snel thuis. Hier kregen we een planning voor verschillende schoolbezoekingen.

We begonnen op de Kismet school met een kleurrijk team. Van Afrikaners, van Indiërs tot Zoeloe. Het team was hartstikke gezellig en we hadden een leuke tijd op de school.

De volgende school was uuh, tja zie mijn titel… Ik krijg spontaan weer kippenvel als ik er aan denk. De Colinda school. De meeste kinderen die op deze school zitten komen van de krottenwijken. Veel kinderen weten niet wie hun vader is en hebben te maken met drank en drugs. Een hele andere cultuur dus en een HELE andere sfeer.
Op de school werden we voor het eerst uit elkaar gehaald en moesten we elk in een klas. Ik werd in graad 6 gezet en moest wat vertellen over Nederland aan 60 kinderen. Nou ik kon vertellen wat ik wou maar ik kreeg geen reactie. De leerkracht begon op eens keihard te schreeuwen en gaf al schreeuwend haar les. Die kreeg wel reactie…

Toen ik in de pauze in de lerarenkamer zat, was iedereen lijkwit. Het ging hier blijkbaar verder dan alleen maar schreeuwen. De volgende dag wilde niemand hier meer naar toe, maar we moesten. We vroegen of we met z’n tweeën een klas in mochten maar ik werd als nog van Richelle gescheiden. Ik belande in een random klas en de leerkracht stond bij de deur. Ik vroeg me af waarom hij vanuit de deur aan het lesgeven was. Maar daar was ik al snel achter.

Hij stond namelijk te roken. En al rokend gaf hij les aan de klas. De volgende leerkracht was ook heel bijzonder. Eerst kwam zijn stok. En daarna de leerkracht. EEN STOK? JA EEN STOK! Kinderen worden geslagen met stokken om de orde te bewaren.. oh ligt er geen stok vinden ze wel een schaar of een boek.

Bij de volgende school werd er voorlichting gegeven over diarree en tubercolose in een klas van 55 leerlingen waaronder 1 blank meisje. Toen de vraag werd gesteld wie wist wat diaree was moest ik lachen. Helaas vond niemand anders dit grappig. Totdat ik het blanke meisje ook zag gniffelen. Ik dacht dat het baarssen humor was, blijkbaar is het gewoon blanken humor ofzoiets.

De volgende dag mochten we naar de Tiger Kloof. Dit was een goed verzorgde school en hier werd ik gelijk voor de klas gegooid want de leerkracht had het nog al uuuh druk… hier heb ik van alles over Nederland verteld.. Ochaaiii kom je uit Nederland. Helaas geen WK voor jullie… nou en bedankt graad 7.

Na flink wat scholen bezoeken was er ook veel tijd voor leuke dingen. Zo gingen we bijvoorbeeld achter in een bakkie en schieten. Na kapotte oren lukte het dan ook mijn doelwit te raken en gingen we van een revolver over op een groot jachtgeweer. MUWHAHAH..
Nou dit zorgde voor wat kapotte schouders. We kregen namelijk een flinke terugkaatsing van het geweer.

Terugreis reden we 140 terug en waaiden we nog te met niet uit het bakkie (grote pick up). We stonden namelijk achter op.
Het weekend er op gingen we op kerkkamp. Nou dit kon eerder doorgaan als safari. De insecten waren namelijk ENORM. Denise had een sprinkhaan van minimaal 10 cm in haar, haar en om de 10 seconden vond je wel een enorme tor ergens op je lichaam. De spinnen waren overal. Dit zorgde voor heerlijke spookverhalen bij het kampvuur want de spinnen zijn namelijk giftig. Alle horror verhalen van de spinnenbeten kwamen naar boven.

Op kerkkamp mochten we de spellen organiseren. Aangezien de gemiddelde leeftijd 60 was, dachten we dat het onmogelijk was om het gezellig te krijgen. Integendeel, alle tannies en ooms dansten mee! (ze speelden zelfs vals bij de groepsspellen)

na een leuk weekend, waren we nog niet uit de wildernis. We werden namelijk uitgenodigd op de plaas (boerderij) van oom Dion.
Omdat de wegen onverhard waren vol steentjes en zand en er te weinig plek was in de auto, moesten Amber, Denise en ik achter in de kofferbak zitten met onze benen uit de auto en de klep open. 300 zandstormen en doornen verder waren we eindelijk aangekomen bij de dijk. Als jullie nog levensechte zandsculpturen willen bekijken? Te vinden in Vryburg. Titel: Denise Amber en Alice gezandstraald in een bakkie.
Op de dam stalde iedereen zijn spullen uit en Richelle en ik gingen samen met Gerben braaien. We zochten hout voor het vuur en konden al snel gaan braaien. Het gevoel van braaien in de middle of nowhere voelde heel vrij en fantastisch. In Nederland kun je al niet eens een vuurtje ergens stoken.
Na een tijdje was de worst heerlijk en mocht ik de zondag nadat we weer in Pretoria waren mijn braai skills die ik van Gerben had geleerd laten zien aan de lodge. Voor het eerst hebben we onze eigen Braai georganiseerd. Mocht even duren, maar dan heb je ook wat. Die BBQ’s van Nederland stellen niks voor… vanaf nu ga ik alleen nog maar braaien.

Maandag gingen we naar een krottenwijk en mochten we meelopen met verplegers. We kregen een kijkje in het harde leven van tubercolose, aids en HIV. Maar hier kregen we ook weer te zien hoe warm de mensen in Afrika zijn en hoe weinig ze ook hebben ze willen alles met je delen, tenminste bij Oma Coco en granny Sophie. Hierna gingen we naar een kindertehuis en ik moet zeggen mijn koffer begint aardig vol te raken… Al die lieve kinderen passen er niet meer in. Gelukkig worden ze opgevangen in een warm tehuis.

Helaas moesten we deze week ook afscheid nemen van onze eigen stage school. Dit hebben we gedaan met oud hollandse spelletjes en heeel veel pepernoten. De favoriet van de kinderen was toch echt wel het spijkerpoepen. Goede opvoeding gehad dus.
We hebben een leuke, maar vooral drukke tijd gehad. Nu mogen we genieten van onze welverdiende vakantie in Kaapstad.

Bye Julle!