President van het klaslokaal?

Zoals jullie weten loop ik stage in zuid Afrika en verblijf ik hier nu een week. Ja nog maar een week en nu al mijn derde blog aan het schrijven.
Moet je nagaan hoe onder de indruk ik ben van het onderwijs hier.

Om kwart over 7 komen Richelle, Madeleen en ik de personeelskamer binnen. Toen ik daar op de klok keek, kreeg ik een kleine hartverzakking! Ik dacht dat we weer te laat waren. Maar de klok stond gewoon gigantisch, maar dan ook gigantisch verkeerd! Ik voelde de autistische alarmbellen in mijn hoofd afgaan, maar de Afrikaanse leerkrachten blijken hier niet gevoelig voor te zijn. In Nederland zou er ondertussen al een leerling op pad zijn gestuurd langs de klaslokalen of iemand nieuwe batterijen heeft. Maar hier: NO PRESSURE.

*bel gaat* Ik loop naar mijn klasje. Als ik het klaslokaal binnen kom voel ik me zo de president, Ik heb het gevoel of de Zuid Afrikaanse vlag achter mij neerzakt als de kinderen binnenkomen.
Als de kinderen bij hun stoel staan en statisch roepen: ‘MÔ-RE JUF-FROU’, voel ik de wind van de vlag in mijn rug wapperen.

Met nog net niet het hand op mijn hart, net als bij het volkslied zeg ik dat ze mogen gaan zitten en voel ik de vlag achter mij zakken. Wat een gevoel.
De onderwijzers hebben hier zoveel respect, niet te vergelijken met Nederland, waar je een grote mond krijgt als je zegt dat ze huiswerk meekrijgen.

Dat is niet het enige, ze kennen hier ook geen differentiatie. Dus zeg maar doei tegen de groepsplannen! Ik vraag me ook af of ze hier wel een leerlingvolgsysteem hebben, want als hier de laatste bel gaat, staan de leerkrachten al in de startblokken om naar hun auto te rennen. Ik durf te zeggen dat ze eerder thuis zijn dan de meeste kinderen hier op school. Het kan zijn dat ze ouders ontvluchten, maar die heb ik hier eigenlijk ook nog niet gezien.

Ondanks dit alles vind ik het onderwijs in Nederland toch beter georganiseerd, omdat sommige kinderen in graad 7 (dit is de eerste klas bij ons op de middelbare school.) nog niet eens 24:3 uit kunnen rekenen. Toch krijgen deze kinderen dezelfde opdrachten als de rest van de klas, namelijk: hoekberekening en de stelling van Pythagoras. Je moet je voorstellen hoe goed die kinderen kunnen acteren. Begrijpen julle dit kinders? Ja Juffrou! Het enige wat ik zie is brave knikkende hoofdjes.

Alhoewel het onderwijs beter in elkaar zit in Nederland, denk ik dat de leerkrachten het hier beter voor elkaar hebben. Ik kan hier natuurlijk niet op hun salarisstrook kijken, maar alleen het vrije gevoel al is onbetaalbaar. De werkdruk is hier laag, zoals ik hierboven al aangegeven heb. In Nederland is de werkdruk veel hoger en voelt het soms alsof je in een kamer zit vol met water, waarbij je op je tenen moet lopen om te blijven ademen. Je weet dat de kamer nog voller gaat lopen, maar je moet maar creatief genoeg zijn om te blijven ademen.

Hier is dat anders,. Afrika tijd noemen ze dit; Alles op z'n tijd of op z'n beloop laten. Is er iemand ziek? Oh we regelen wel een student van AROS (pabo). Ben je ziek in Nederland, dan word er doodleuk aan de telefoon gezegd: ‘Kun je echt niet komen, Ik heb namelijk geen invaller’. Waardoor je als nog met een antibiotica kuur voor de klas kunt gaan staan, want ja anders zit je met een schuldgevoel thuis de longen uit je lijf te hoesten.

Kort gezegd: ik hou het hier de komende drie maanden nog wel uit en ik ga nog even van de Afrika tijd genieten!